Pamamaril ng Bituin sa Gabi ng Biyernes

Pamamaril ng Bituin sa Gabi ng Biyernes

Jason T. Asuncion, CLSU, 1999

Habang ninanamnam

ang sagong nabili ko sa Old Market.

Naupo sa lumalagitnit na kawayang sofa.

Habang nagpapahingalay sa dilim ng gabi ng Biyernes.

Kasama ng iba pang alitaptap

at bighani sa aliw at kislap.

Nakatingala at naghahanap ng bituing pinapangarap.

Naghihintay sa pagbagsak ng tala

na susunog sa gatong ng pag-asa.

At hayun sa sulok ng langit ang aking bituin.

Naghihintay sa konstelasyon ng papawirin.

at yaring pabagsakin sa aking piling.

Ngayon na, panahon ko’y dumating na,

upang pangarap ko’y kamtin nasa.

Sadyang ‘di na makapaghihintay sa aking pananabik.

Pag-asa’y nasilayan, naroon at malapit.

Sabay higop sa aking hawak na sago

ng yaring bituin ko ay aking masumpit

at pabagsakin sa taas ng langit.

Tila man pangarap ko’y suntok sa buwan.

‘Di man tamaan basta aking makamtan.

Binuo na ang loob, pintuan ay bukas na.

Handa ng suungin ang bagong pag-asa.

Hingang malalim, sabay buga.

Sa wakas nailabas din ang buntong-hininga.

Pag-iisip ay nabuksan,

paninikip at sakit ay sadyang naibsan.

Habang Milky Way ay nasa aking alaala.

Walang katulad, walang kasing iba.

Narito’t hingal-habol, pawis at pagod

sa pagdakip sa talang naihulog.

Ngunit di na hahayaan pa na ako ay malungkot.

Gagawin ang lahat, kahit muling sisirin ang dagat.

Pagka’t ngayon ay aking hawak

ang kinabukasan at hinaharap.